نمردهاند شهیدان که ماه و خورشیدند
که کشتگان وطن، زندگان جاویدند
من حال پس از سقوط را میفهمم
آشفتهام این خطوط را میفهمم
ای خون تو همچنان نگاهت گیرا
ای جانِ به عرش رفتۀ نامیرا
جانان همه رفتند، چرا جان نرود؟
این آیه به روی دستِ قرآن نرود؟
گر به چشم دل جانا، جلوههای ما بینی
در حریم اهل دل، جلوۀ خدا بینی
این روزها چقدر شبیه ابوذرند
با سالهای غربت مولا برادرند
از درد نبود اگر که از پا افتاد
هنگام وضو به یادِ زهرا افتاد
هشدار! گمان بینیازی نکنیم
با رنگ و درنگ، چهرهسازی نکنیم