سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
اى بسته بر زيارت قدّ تو قامت، آب
شرمندهٔ محبّت تو تا قيامت، آب
بخواب بر سر زانوی خستهام، سر بابا
منم همان که صدا میزدیش: دختر بابا
بىسر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين
این آستان كه هست فلك سایهافكنش
خورشید شبنمیست به گلبرگ گلشنش