شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟