ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
تا اشک به روی گونهات گل میکرد
باران به نگاه تو توسل میکرد
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
ما در دل خود مهر تو اندوختهایم
با آتش عشق تو بر افروختهایم
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند