چه رنجها که به پیشانی تو دیده نشد
که غم برای کسی جز تو آفریده نشد
كوی امید و كعبۀ احرار، كربلاست
معراج عشق و مطلع انوار، كربلاست
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
ای سفیر صبح! نور از لامکان آوردهای
بر حصار شب دمی آتشفشان آوردهای
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی