سبکبالان خرامیدند و رفتند
مرا بیچاره نامیدند و رفتند
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
بیمرگ سواران شب حادثههایید
خورشیدنگاهید و در آفاق رهایید
حرف تو به شعر ناب پهلو زده است
آرامش تو به آب پهلو زده است
پیش از تو آب معنی دریا شدن نداشت
شب مانده بود و جرأت فردا شدن نداشت