سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
به رغم سیلی امواج، صخرهوار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!
ای ولی عصر و امام زمان
ای سبب خلقت کون و مکان