سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
محمّدا به که مانی؟ محمّدا به چه مانی؟
«جهان و هر چه در او هست صورتاند و تو جانی»
آسمان ابریست، آیا ماه پیدا میشود؟
ماه پنهان است، آیا گاه پیدا میشود؟
شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
چه کُند میگذرد لحظههای دور از تو
نمیکنند مگر لحظهها عبور از تو
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود
چه شب است یا رب امشب كه شكسته قلب یاران
چه شبى كه فیض و رحمت، رسد از خدا چو باران