تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهندهای گواهت باشد
وقتی كه شكستهدل دعا میكردی
سجادۀ سبز شكر، وا میكردی
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
«دیروز» در تصرّف تشویش مانده بود
قومی که در محاصرۀ خویش مانده بود
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی