توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهندهای گواهت باشد
یا شب افغان شبی یا سحر آه سحری
میکند زین دو یکی در دل جانان، اثری
شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
چو بر گاه عزّت نشستی امیرا
رأیت نعیماً و مُلکاً کبیرا
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی