شبی هم این دل ما انتخاب خواهد شد
برای خلوت اُنست خطاب خواهد شد
خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
خونت سبب وحدت و آگاهی شد
این خون جریان ساخت، جهان راهی شد
عطش از خشکی لبهای تو سیراب شده
آب از هُرم ترکهای لبت آب شده
لالۀ سرخی و از خون خودت، تر شدهای
بیسبب نیست که اینگونه معطر شدهای
علی زره که بپوشد، همینکه راه بیفتد
عجیب نیست که دشمن به اشتباه بیفتد
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترکهای لب این جاده از قحطی باران است
این چشمها به راه تو بیدار مانده است
چشمانتظارت از دم افطار مانده است
قحطی عشق آمده باران بیاورید
باران برای اهل بیابان بیاورید
تا در حریم امن ولا پا گذاشتهست
پا جای پای حضرت زهرا گذاشتهست
خبری میرسد از راه، خبر نزدیک است
آب و آیینه بیارید سحر نزدیک است
آنان که مشق اشک مرتب نوشتهاند
با خط عشق این همه مطلب نوشتهاند
نه از لباس کهنهات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
ای آنکه نیست غیر خدا خونبهای تو!
خونِ سرشکستهٔ من رونمای تو
باید به قدّ عرش خدا قابلم کنند
شاید به خاک پای شما نازلم کنند
دنیای بیامام به پایان رسیده است
از قلب كعبه قبلۀ ایمان رسیده است