داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
آب از دست تو آبرو پیدا کرد
مهتاب، دلِ بهانهجو پیدا کرد
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظهها با تو چه زیباست اگر بگذارند