سحر دمیده و بر شیشه میزند باران
هوا مسیحنفس شد، به مقدم رمضان
خم میشوم تا گامهایت را ببوسم
بگذار مادر جای پایت را ببوسم
ای نگاه تو کلید بخت خوشاقبالها
کاش دیدارت مُیسَّر بود در این سالها
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم