گوش کن گوش، صدای نفسی میآید
مَشک بر دوش، از آن دور، کسی میآید
اگر چه خانه پر از عکس و نام و نامۀ توست
غریب شهری و زخمت شناسنامۀ توست
خدایا رحمتی در کار من کن
به لطف خود هدایت یار من کن
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم