آه از خزان این حرم و باغ پرپرش
این داغ جانگداز که سخت است باورش
ما خواندهایم قصۀ مردان ایل را
نامآورانِ شیردلِ بیبدیل را
بگذر ز خود که طی کنی آن راه دور را
مؤمن به غیب شو که بیابی حضور را
کو آن که طی کند شب عرفانی تو را
شاعر شود حقیقت نورانی تو را