شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
این روزها چقدر شبیه ابوذرند
با سالهای غربت مولا برادرند
شهد حکمت ریزد از لعل سخندان، بیشتر
ابر نیسان میدمد بر دشت، باران، بیشتر
هشدار! گمان بینیازی نکنیم
با رنگ و درنگ، چهرهسازی نکنیم
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود