آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
دیر شد دیر و شب رسید به سر
یارب! امشب نکوفت حلقه به در
خدایا، تمام مرا میبرند
کجا میبرندم، کجا میبرند؟
يك بار ديگر بازى دار و سر ما
تابيده خون بر آفتاب از پيكر ما
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز
نهضتت مایهٔ الهام جهان است هنوز
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم