ماییم و شکوهِ نصر انشاءالله
قدس است و شکستِ حصر انشاءالله
پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
دلت را داغها در بر کشیدند
به خون و خاک و خاکستر کشیدند
گرفتارم گرفتارم اباالفضل
گره افتاده بر کارم اباالفضل
ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
چه سالها در انتظار ذوالفقار حیدری
تویی که در احاطۀ یهودیان خیبری
از جاری لطف آسمانها میگفت
از رحمت بیکران دریا میگفت
در حریم خانه ماندی اعتکاف این است این
سوی مسجد شعلهور رفتی، مصاف این است این
پرنده پر زد و پرواز کرد از چینۀ دیوار
دل تنگم صدا میزد: مرا همزاد خود پندار
بخوان از سورۀ احساس و غیرت
بگو از مرد میدان مرد ملت
تا اشک به روی گونهات گل میکرد
باران به نگاه تو توسل میکرد
هرکس بمیرد پیشتر از مرگ
دیگر خیالش از دمِ جانکندنش تخت است
یاد تو آیینه و نام تو نور
ذکر تو خیر است و کلام تو نور
مردم که شهامت تو را میدیدند
خورشید رشادت تو را میدیدند
در نگاهت دیدهایم این وصف بیمانند را
پاکی الوند را، بیباکی اروند را
ایستاده کنار مردم شهر
چون همیشه صمیمی و ساده
مصحف نوری و در واژه و معنا تازه
وحی آیات تو هر لحظه و هرجا تازه
دلم پرواز میخواهد، رها در باد خواهم شد
چو طوفان بر سر هرچه قفس فریاد خواهم شد
به ابتدا رسیدهای، به انتها رسیدهای
به درک اولین و آخرین صدا رسیدهای
دنیای کلام تو جهان برکات است
عمریست جهان ریزهخور این کلمات است
اگر به شوق تو این اشتیاق شکل گرفت
چه شد، چگونه، چرا این فراق شکل گرفت؟!...
بر روی دوشت کیسه کیسه کهکشان بود
منظومههایی مملو از خرما و نان بود
دو جلوۀ ابدی از درخششی ازلی
به خُلق و خو، دو محمد؛ به رنگ و بو دو علی
راه گم کردی که از دیر نصاری سر در آوردی
یا به دنبال مسلمانی در این اطراف میگردی