وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
حق میشود انکار و من انگار نه انگار
منصور سرِ دار و من انگار نه انگار
رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم كبوتر بیاوری
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد