گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
علی را ذاتِ ایزد میشناسد
اَحد را درکِ احمد میشناسد
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتشدان شده
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
شنیده بود که اینبار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست