ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
تنت از تاول جانسوز شهادت پر بود
سینهات از عطش سرخ زیارت پر بود
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
در روزگاران غریبی، آشنا بودى
تنها تو با قرآن ناطق همصدا بودی