حاج قاسم سلام! آمدهام،
با خودت راهی نجف بشوم
آرزوی موج چیزی نیست جز فانی شدن
هست این فانی شدن، آغاز عرفانی شدن
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوانهای تو را در شب عید آوردند
چشمان تو دروازۀ راز سحر است
پیشانیات آه، جانماز سحر است
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
کویر خشک حجاز است و سرزمین مناست
مقام اشک و مناجات و سوز و شور و دعاست
بر عفو بیحسابت این نکتهام گواه است
گفتی که یأس از من بالاترین گناه است