ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است
الا ای چشمۀ نور خدا در خاکِ ظلمانی
زمین با نور اخلاق تو میگردد چراغانی
بیهوده مکن شکایت از کار جهان
اسرار نمیشوند همواره عیان
خدایا، تمام مرا میبرند
کجا میبرندم، کجا میبرند؟
هر منتظری که دل به ایمان دادهست
جان بر سر عشق ما به جانان دادهست
قلبی که در آن، نور خدا خواهد بود
در راه یقین، قبلهنما خواهد بود
در ماه خدا که فصل ایمان باشد
باید دل عاشقان، گلافشان باشد