تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
بر ساحلى غریب، تویى با برادرت
در شعلۀ نگاه تو پیدا، برادرت
آیینه، اشکِ کودکان؛ قرآن، علیاصغر
ای مشک! در سینه نمیگنجد دلم دیگر
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
زمان چه بیهدف و ناگزیر در گذر است
زمان بدون شما یک دروغ معتبر است!