نگاهم در نگاه شب، طنینانداز غوغاییست
کمی آنسوتر از شبگریههایم صبح فرداییست
ببین که بیتو نماندم، نشد کناره بگیرم
نخواستم که بیفتد به کوره راه، مسیرم
وقتی كه شكستهدل دعا میكردی
سجادۀ سبز شكر، وا میكردی
به رغم سیلی امواج، صخرهوار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!