گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
غریبم، جز تو میدانم رفیق و آشنایی نیست
صدایت میزند اندوه من، جز تو خدایی نیست
زندان تیره از نفسش روشنا شده
صد یاکریم گاه قنوتش رها شده
به خون غلتید جانی تشنه تا جانان ما باشد
که داغش تا قیامت آتشی در جان ما باشد