بهار و باغ و باران با تو هستند
شکوه و شوق و ایمان با تو هستند
گر بر سر نفس خود امیری، مردی
ور بر دگری نکته نگیری، مردی
توفان خون ز چشم جهان جوش میزند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش میزند!
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
خدایا به جاه خداوندیات
که بخشی مقام رضامندیات
دلش میخواست تا قرآن بخواند
دلش میخواست تا دنیا بداند
در کالبد مرده دمد جان چو مسیحا
آن لب که زمینبوسی درگاه رضا کرد
چشمان تو دروازۀ راز سحر است
پیشانیات آه، جانماز سحر است
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را
خدایا دلی ده حقیقتشناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس