بایست، کوه صلابت میان دورانها!
نترس، سرو رشید از خروش طوفانها!
هر زمانی که شهیدی به وطن میآید
گل پرپر شده در خاطر من میآید
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
در این سیلی پیامی آشکار است
که ما را باز با این قوم کار است
خوشا سری که سرِ دار آبرومند است
به پای مرگ چنین سجدهای خوشایند است
النّمِر باقر النّمِر برخیز
باز هم خطبۀ جهاد بخوان
دست مرا گرفت شبیه برادری
گفتم سلام، گفت سلام معطری
آه ای بغض فروخورده كمی فریاد باش
حبس را بشكن، رها شو، پر بكش، آزاد باش