چه رنجها که به پیشانی تو دیده نشد
که غم برای کسی جز تو آفریده نشد
کربلای عمر هرکس بیگمان خواهد رسید
روز عاشورای ما هم یک زمان خواهد رسید
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
روشنتر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستارههاست مگر آستان تو؟