گمان مبر که پریشان، گمان مبر که کمیم
برای کشتنتان همصدا و همقسمیم
بهارا! حال زارم را بگویم؟
دل بی برگ و بارم را بگویم؟
گفتند به من که از سفر میآیی
من منتظرم، بگو اگر میآیی
ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
کوچههامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
ای صفت خاص تو واجب به ذات
بسته به تو سلسلۀ ممکنات
به کعبه رفتم و زآنجا هوای کوی تو کردم
جمال کعبه تماشا به یاد روی تو کردم...
غصه آوردهام، غم آوردم
باز شرمندهام کم آوردم
سلامٌ علی آل طاها و یاسین
سلامٌ علی آل خَیرِ النَّبِیِّین
هوا پر شد از عطر نام حسین
به قربان عطر پراکندهاش
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش