گفتند به من که از سفر میآیی
من منتظرم، بگو اگر میآیی
امشب ز غم تو آسمان بیماه است
چشم و دل ما قرین اشک و آه است
کوچههامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
ای که وجود پاک تو آیینۀ زهراست
هر جا تو باشی اسم بابایت علی آنجاست
تشنهٔ عشقیم، آری، تشنه هم سر میدهیم
آبرویی قدر خون خود، به خنجر میدهیم
به میدان میبرم از شوق سربازی، سر خود را
تو هم آماده کن ای عشق! کمکم خنجر خود را
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش