در عشق دوست از سر جان نیز بگذریم
در یک نفَس ز هر دو جهان نیز بگذریم
ما دل برای دوست ز جان برگرفتهایم
چشم طمع ز هر دو جهان برگرفتهایم...
پیوستگان عشق تو از خود بریدهاند
الفت گرفته با تو و از خود رمیدهاند
از روی توست ماه اگر اینسان منوّر است
از عطر نام توست اگر گل، معطّر است
آن سوی حصار را ببینیم ای کاش
آن باغ بهار را ببینیم ای کاش
مردان غیور قصّهها برگردید
یک بار دگر به شهر ما برگردید