ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
در عشق دوست از سر جان نیز بگذریم
در یک نفَس ز هر دو جهان نیز بگذریم
ما دل برای دوست ز جان برگرفتهایم
چشم طمع ز هر دو جهان برگرفتهایم...
پیوستگان عشق تو از خود بریدهاند
الفت گرفته با تو و از خود رمیدهاند