دوباره فتنه شد و مردم امتحان دادند
و باز درس بزرگی به دشمنان دادند
هرچه از غم می‌شود جام بلا سرشارتر
مستی این جام، جان را می‌کند هشیارتر
زمان از لحظۀ آغاز او چیزی نمی‌داند
زمین از کهکشان راز او چیزی نمی‌داند
کیست الله؟ بیا از ولی‌الله بپرس
مقصد قافله را از بلد راه بپرس
خوش است لالۀ آغاز سررسید شدن
شهید اول صدسالۀ جدید شدن
قرار بود از این چشمه آب برداریم
نه این‌که تشنه شویم و سراب برداریم
امتحان کردند مرد امتحان پس‌داده را
مرد بی‌همتای موشک‌های فوق‌العاده را
بغض کرد و گفت مردم! شعله‌ها از در گذشت
بر سر دختر چه آمد تا که بابا درگذشت
دیدن یک مرد گاهی کار طوفان می‌کند
لحظه‌ای تردید چشمت را پشیمان می‌کند
داشت می‌گفت خداحافظ و مادر می‌سوخت
آب می‌ریخت ولی کوچه سراسر می‌سوخت
جاده در پیش بود و بی‌وقفه
سوی تقدیر خویش می‌رفتیم
پایان یکی‌ست، پنجرهٔ آسمان یکی‌ست
خورشید بین این همه رنگین‌کمان یکی‌ست
بخواب بر سر زانوی خسته‌ام، سر بابا
منم همان که صدا می‌زدیش: دختر بابا
