آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من