صدای کربوبلای حسین میآید
به هوش باش، صدای حسین میآید
ما به سوی چشمه از این خشکسالی میرویم
با گلوی تشنه و با مشک خالی میرویم
اذان میافکند یکباره در صحرا طنینش را
و بالا میزند مردی دوباره آستینش را
تاریخ عاشورا به خون تحریر خواهد شد
فردا قلمها تیغۀ شمشیر خواهد شد
عصر تاسوعاست ای نقّاش فردا را نکش
صبح دریا را کشیدی ظهر صحرا را نکش
این محبّت آسمانی است یا زمینی است؟
این کشش فقط خیالی است یا یقینی است؟
دقیقههای پر از التهاب دفتر بود
و شاعری که در اندوه خود شناور بود
بىسر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين
هیچ کس تا ابد نمیفهمد
شب آن زن چگونه سر شده بود