در سایۀ این حجاب نوری ازلیست
هر چند زن است اما آواش جلیست
در وسعت شب سپیدهای آه کشید
خورشید به خون تپیدهای آه کشید
با سری بر نی، دلی پُر خون، سفر آغاز شد
این سفر با کولهباری مختصر آغاز شد
انگار پی نان و نوایید شما
چون مردم کوفه بیوفایید شما
به یاری تو به میدان کارزار نیاید
جماعتی که به رزق حلال، بار نیاید
ای سمت خود کشانده خواص و عوام را
دریاب این سپاه پیاده نظام را
مانند گردنبند دورِ گردن دختر
مرگ اين چنين زيباست، از اين نيز زيباتر
اجل چون سایهای دور و برش بود
و شمشیر بلا روی سرش بود
ای شوق پابرهنه که نامت مسافر است
این تاول است در کف پا یا جواهر است
لبتشنهای و یادِ لب خشک اصغری
آن داغ دیگریست و این داغ دیگری
چنان اسفند میسوزد به صحرا ریگها فردا
چه خواهد شد مگر در سرزمین کربلا فردا