آسمان بیشک پر از تکبیرة الاحرام اوست
غم همیشه تشنۀ دریای ناآرام اوست
نام تو عطر یاس به قلب بهار ریخت
از شانههای آینه گرد و غبار ریخت
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
بر دامن او، گردِ مدارا ننشست
سقّا، نفسی ز کار خود وا ننشست