ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
هیچکس اینجا نمیفهمد زبان گریه را
بغض میگیرد ز چشمانم توان گریه را
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
حملههای موج دیدم، لشکرت آمد به یادم
کشتی صدپاره دیدم، پیکرت آمد به یادم
آنسو نگران، نگاه پیغمبر بود
خورشید، رسول آه پیغمبر بود