سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
آن روزها دیوار هم تعبیری از دَر بود
در آسمان چیزی که پَر میزد، کبوتر بود...
وقتی که دیدمش،... چه بگویم؟... بدن نداشت
کوچکترین نشانهای از خویشتن نداشت
برخاستی تا روز، روز دیگری باشد
تقدیر فردا قصۀ زیباتری باشد
با بستن سربند تو آرام شدند
در جادۀ عشق، خوشسرانجام شدند
زرد اﺳﺖ بهار ﺑﺸﺮ از ﺑﺎد ﺧﺰانی
ﭘﯿﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮن ﻣﯽﺧﻮرد اﯾﻦ ﺑﺎغ، نهانی
هی چشم به فردای زمین میدوزی
افتاد سرت به پای این پیروزی
بگو به باد بپوشد لباس نامهبران را
به گوش قدس رساند سلام همسفران را