حتی اگر که تیغ ببارد، در بیعت امام حسینیم
ما جرأت زهیر و حبیبیم، ما غیرت امام حسینیم
به سویت آمدهام جذبهای نهان با من
چه کردهای مگر ای شور ناگهان! با من؟
«پدر» چه درد مگویی! «پدر» چه آه بلندی!
نمیشود که پدر باشی و همیشه بخندی
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
آن سوی حصار را ببینیم ای کاش
آن باغ بهار را ببینیم ای کاش
النّمِر باقر النّمِر برخیز
باز هم خطبۀ جهاد بخوان
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی میدهد این سِیْر عرفانی
