رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
آن سوی حصار را ببینیم ای کاش
آن باغ بهار را ببینیم ای کاش
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی میدهد این سِیْر عرفانی