رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
سوختی پیشتر از آن که به پایان برسی
نه به پایان، که به خورشیدِ درخشان برسی
به نام خداوند بالا و پست
كه از هستیاَش هست شد، هر چه هست...
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی میدهد این سِیْر عرفانی