از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم