ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
نتوان گفت که این قافله وا میماند
خسته و خُفته از این خیل جدا میماند
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی