پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشمها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمیفهمند عاقلها
آهسته میآید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیهام... بال و پرم آنجاست
دلم میخواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگهای این دنیا روان هستید
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود