تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
پیش چشمم تو را سر بریدند
دستهایم ولی بیرمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
ای رسول خدای را همدم!
در حریم رسالتش مَحرم
ميان غربت دستان مکه سر بر کرد
مُحمّد عربى، مکه را منوّر کرد
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام
ای بانویی که زنده شد عصمت به نام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو