مردم که شهامت تو را میدیدند
خورشید رشادت تو را میدیدند
میخواستم بیای با گلای انار
برات کوچهها رو چراغون کنم
مثل پرندهای که بیبال و پر بماند
فرزند رفته باشد اما پدر بماند
کسی مانند تو شبها به قبرستان نمیآید
بدون چتر، تنها، موقع باران نمیآید
فکر میکردم که قدری استخوان میآورند
بعد فهمیدم که با تابوت، جان میآورند
دیدن یک مرد گاهی کار طوفان میکند
لحظهای تردید چشمت را پشیمان میکند
گفتم سر آن شانه گذارم سر خود را
پنهان کنم از چشم تو چشم تر خود را
دور تا دور حوض خانهٔ ما
پوکههای گلوله گل دادهست