ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
باز غم راه نفس بر قلب پیغمبر گرفت
باز از دریای ایمان، آسمان گوهر گرفت
ای حریمت رشک جنّات النّعیم
خطّ تو خطّ صراطالمستقیم
ای آفتاب فاطمه، در شهر ری مقیم
ری طور اهل دل، تو در آن موسی کلیم
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
پیغمبر و زهرا و حیدر یک وجودند
روز ازل تصویر یک آیینه بودند
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
ای دانش و کمال و فضیلت سه بندهات
دشمن گشادهرو، ز گلستان خندهات
پیش چشمم تو را سر بریدند
دستهایم ولی بیرمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
بر عفو بیحسابت این نکتهام گواه است
گفتی که یأس از من بالاترین گناه است