غم داغ تو را با هیچکس دیگر نخواهم گفت
برایت روضه میخوانم ولی از سر نخواهم گفت
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود